BU AH KİMSEDE KALMAZ
Aklým erdiðinde küçük çocuktum.
Milletin baþýnda vardýn, yine sen.
Nurla bir anýlýrdý senin adýn.
Çok kahýr çektirdin bu millete sen.
Altý kez gittin de yedi kez geldin.
Ne varsa devlette yeðene verdin.
Sorana, vermiþsem ben verdim dedin.
Öbür dünyada ver hesabýný sen.
Bacýmýn örtüsünden ne istersin,
Millet inancýyla birdir bilirsin.
Birde Arabistan’a gidin dersin.
Bir gün omuzlarda gideceksin sen.
Müslüman Türk’üz biz bu ülke bizim.
Gidecek yerimiz yok baþka bizim.
Sen gitmek istersen iyi edersin.
Renksizdin, rengini belli ettin sen.
Daha çok söylerdim, faydasý olmaz.
Ne söylesem karþýmdaki alýnmaz.
Bu milletin ah’ý sende de kalmaz.
Ben deðil, hesap gününü düþün sen.
07/05/2006 Ankara
Hüseyin Bacanak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.