Yorgunluklar kaplamýþken göz kapaklarýna. Ümitlerin ýþýklarý sönerse bir, bir. Kuþlar son kanatlarýný çýrparken sýlaya. Yok olan canlýlarýn deðil artýk yarýnlar.
Ellerden, çekince ayaklarýmýzý. Hazýrlýk her gün; Beyaz çarþaf,yatak. Üstümüze toprak yerine betonlar.
Belki son tatlý rüyalarýný görüyoruz yarýnýn. Akþam ki yorgunluklar yatak yorganýn. Kirpikler kavuþma sevinci birbirine. O dýrdýrlarý yok artýk kadýnlarýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Özaydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.