BAYIM!

Sen vazgeçemediðim bir düþtün sadece
Seni gördüm ve düþ/tüm ben de.


Çaresizliðimi vurdum duvarlara
Çatlak sesler iþittim parçalarýmda
Buz kesti ve düþtü gözyaþlarým
Merhem ararken yaralarýma

Sen… Evet, sen bayým!
Hangi çehreni takýndýn ýslatýrken kuraklýðýmý
Ya da kimdin ýsýtýrken donmuþ parmaklarýmý?
Her hücren farklý bir zehirdi bana
Kanýma susamýþ ve gün geçtikçe bitiren beni.
Bense bir taneydim
Ya da bir deðil de her tanem aynýydý benim.
Nar özentisindeydi tekilliðim
Sen yürürken önüne düþen kar tanesiydim ben
Farkýnda olmadan üzerime bastýðýn
Biliyordum yanaðýna düþsem
Eritirdi beni sýcaklýðýn
Bu yüzdendi yere düþüþüm
Teninde sývýlaþtýðýmda
Senden kopamayacaðýmý bilirdim
Derinin altýndaki hücrelerine sýzar
Ýçine iþlerdim sen beni atana kadar
Sonum yine hüsrandý

Sessizdi benim tüm harflerim
Bu yüzden,
Hep bir sese ihtiyaç duydu kelimelerim
Dilim tükendi susmalarýmýn altýnda
Gözlerime yükledim tüm cesaretimi
Onlar da sadece baktýlar
Seni göremeyince,
Saðanak bir yaðmurdan medet umdular
Her damlamý saçlarýna düþürdüm
Ama yine olmadý
Çok ýslaktým, tutunamadým.
Ve yine…
Ayaklarýnýn altýna bir parçamý daha býraktým

Sana doðru yol aldýkça hafifledim
Azýcýk kalmýþtým artýk
Küçücük halimle geçtim karþýna
Dikildim tam önünde
Baktým öylece taptýðým silüetine
Ama sen görmedin beni, sevgili bayým
Geçtin içimden tüm yakýcýlýðýnla
Ve daðýttýn geriye kalan parçalýðýmý da
Artýk geriye bir hiç kaldý benden
Uðrunda bittim…
Tükendim…
Ve öldüm bayým…

Ruhuna bulaþtým ve hayat buldum yeniden.

23.03.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: