Onyedi Ağustos

Lâ ilah.... demeye kalmadan zaman,
Son nefes vermenin zamaný deðil.
Felaket insafsýz dinlemez aman,
Biçare çýrpýnýþ zamaný deðil.

Her yandan yükselir bir canhýraþ ses.
Topraða gömülür binlerce nefes.
Dayanmaz bu güce en çelik kafes,
Gün zevk-ü safanýn zamaný deðil.

Enkazlar altýnda çok ölü saklý.
Görenler yitirir var olan aklý.
Kimi yaþlý, kimi telli duvaklý,
Gül alýp satmanýn zamaný deðil.

Kimi vasýl olmuþ henüz kýrkýna,
Kimisi varmamýþ dünya farkýna.
Hepsi çýkmýþ þimdi hayat terkine,
Bigane kalmanýn zamaný deðil.

Mezarda buluþur binbir dost eli,
Hayatta kalanlar acýdan deli.
Götürür bin ömrü bir ölüm seli,
Mantýða hükmetme zamaný deðil.

Ýlhan’ým bir dertten derde geçerim.
Herbir derde binbir kefen biçerim.
Depremin derdiyle yansa içerim.
Yanmýþý yakmanýn zamaný deðil.

Ý.BY.


NOT : 17 AÐUSTOS 1999 DA OLAN DEPREMÝ GEÇÝRENLERÝN ACILARINI PAYLAÞMAK VE HAFÝFLETMEK ÜZERE KALEME ALINMIÞTIR.


Sosyal Medyada Paylaşın: