Ölümü düşünmek

Ölümü düþünmek bu gece sensiz
Ölümü düþündüm üryan bedenle
Kendimi denedim kaldým nefessiz
Çýrýlçýplak bir kefenlik tenimle

Odama tabutum dedim inandým
Baþýmý vurmaya leh,im eksikti
Kendi cenazeme kendim aðladým
Nefesim sýklaþtý kesik...kesikti

Gözümü kapatýp sesler dinledim
Etrafýmda fýsýltýlar çoðaldý
Yoksa...gerçekten mi ölen ben idim
Sýzladý yüreðim içim daðladý

Uykuya doyumca dalmaya korktum
Ya...gerçek olursa diyerek düþüm
Bu dünyada ben ki zaten bir yokum
Uzakta sayýlmaz büyük deðiþim

Geceyi böylece uykusuz geçtim
Saatimin zili beni uyardý
Yeniden hayata döndüm,deðiþtim
Aynaya baktým ki saçým aðardý

Saatlerce sokak,sokak dolaþtým
Neyidi son demi elimde kalan
Kendi düþüncemde kendimi aþtým
Bir hiç imiþ kalan bana son anda...
Sosyal Medyada Paylaşın: