Özlem

Hava saatinde bahçeye çýkýyoruz.
Arkadaþlar parsellemiþ bahçeyi,
Bende bir köþede voltalýyorum.
Bedenen oradayým o anda,
Düþünsel olarak uzaklardayým,
Annemin babamýn dostlarýmýn yanýndayým.
Hasret gideriyorum sevdiklerimle,
Özlemi anlatýyoruz ben dostlarýma dostlarým bana.
Gardiyanýn sesiyle kendime geldim.
Bahçe saati bitmiþ.
Arkadaþlarýn ardýndan koðuþa giriyorum.
Sinir eden gýcýrtýsýyla kapý yine kapanýyor üstüme.
Ranzama çekilip resimlerle hasret gideriyorum.
Özlemle bakýyorum resimlere.
Ve yine dalýyorum derinlere.
Ne mapushane nede ceza hiç ilgilendirmiyor beni
Yaþamak olduðu gibi, anlatmakta zor özlemi.


Hüseyin Gedik

Sosyal Medyada Paylaşın: