Serzeniş

Bir sabah uyanýp þafak sökmeden
Sessiz sokaklarý bekledin mi hiç
Huzuru ararken boþ caddelerde
Derdine dertleri ekledin mi hiç

Aradýðýn aþký uzakta bulup
Gülmeden hiç yüzün acýyla dolup
Baþýný duvardan duvara vurup
Hýçkýra hýçkýra aðladýn mý hiç

Kurudu pýnarlar, hiç akmaz oldu
Sarardý çiçekler, renk vermez oldu
Baharýn içinde mevsim kýþ oldu
Kurumuþ dal gibi savruldun mu hiç

Harcarým ömrümü, günleri sayýp
Aranýp dururum, umudum kayýp
Her girdiðin kalpten hüzün toplayýp
Sevdadan sevdaya atladýn mý hiç

Gördün mü yollarýn uzaklýðýný
Duydun mu ozanýn çalan sazýný
Ekleyip bugüne yarýnlarýný
Belki gelmez diye üzüldün mü hiç

Ýstemem olmasýn sözümde sitem
Yüzüm gülse bile içimde mâtem
Gecenin bir vakti, gözlerinde nem
Kâbuslar içinde uyandýn mý hiç

Gâlip gelemezsin kaderi yenip
Boþuna yorulma ömrünü verip
Boþ þiþeye dolusunu ekleyip
Kadehler içine gömüldün mü hiç

Nedendir bu cefa, bu ceza niye
Bir sevda yüzünden döndüm deliye
Giden sevgiliye dön diye diye
Istýrap içinde kavruldun mu hiç

Sevgiden güzel þey yoktur dünyada
Aþk ilaç gibidir, hasta insana
Sevda ateþinde hep yana yana
Aþkýmla kül olup savruldun mu hiç

Günüme gün katýp bir gün doðmadýn
Ýnan bir an bile benim olmadýn
Þimdi tarih olup mazide kaldýn
Benim için bittin, kalmadýn ki hiç.

Ümit ÇAPACIOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: