Kör karanlýk gecenin masumiyetinde
Kini nefreti hapsetim yusuf’un kör dipsiz kuyularýnda
Yüreðime saplanan terketmeyen sevda hançeriydi
Hasreti içimde hep hapsetiðim
Yalnýzlýðýn iki ucu uçurum
Bir ucunda sevdiðim
Bir ucunda ben
Acýmasýz gururuma yenildim
Gidiyorum ateþ yutmuþ gibi kor yüreðimde
Hani benim için, Dünya’yý yakacaktýn?
Hani ölümde bizi ayýramayacaktý?
Bakýþýnla daðlarý titretirdin
Þimdi bu suskunluk niye?
Sus!
Pus!
Pusuda
Ne olur konuþma
Lal olsun o dillerin
Sus ne olur!
Gýybet ibriðinden çek artýk baþýný
Yenildin
Ýntizârdadýr her an dilim
Ne yazýk!
Ömür boyu tutsaðýnmý olacaktým?
Ne mümkün!
Þimdi daha iyiyim
Hüzünlü bulutlardan kurtulup,
Özgürlüðü ilan etmiþ nisan yaðmur damlalarý,
Kalem kýrdým ferman yazmýþ
Öfkeli kýrbaçlarýn þaklayan gölgesinde
Lanet olsun aþkýna, sanadýr bu intizârým
Kalemim inliyor parmaklarýmda
Yeter sus!
Kötü rüyaymýþ uyandým bitti
Sanmaki bakarým artýk yüzüne
Git artýk bu sahne bitti
Perde kapandý,
Git artýk
Git..
TÜLAY*POLAT
gideceðim diyorsun.
git hadi, git! git! git!
arkana bile bakma.
beni hangi gün almýþtýn ki yüreðine…
hangi gün beni düþündün,
seni düþündüðümün yarýsý kadar?
hangi resmim sabahladý baþucunda?
hangi gece aðlayarak söndürdün yýldýzlarý?
kaç sokak lambasýyla dertleþtin,
kaç ayakkabý eskittin,
baþýboþ kaldýrýmlarda…?
OSMAN AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.