evet
yordum seni
hem de çok
çok sevdim doðru
çok kullandým kalbini
aþýrý kullanýmdan eskidin yýprandýn deðil mi!
bir yaz buhranýnda yaftalanmýþtým sana
delikanlýlýk geri vitesi tanýmaz vakit
köþeden her çýktýðýnda o savurduðum ýslýk
ve hiç ilgilenmezmiþ gibi yere bakan mavi tebessüm
yakar, delerdi içimi
derilerime adýný kazýdýðým sustalý o kadar acýtmazdý
adettendi o vakitler en önde olmak modasý
kollara ustura isim baþ harfler, kibritle yakýlan döðmeler
bildim bileli zaten hiç normal olamadýmdý...
çok sevmiþtim
tanýdýðým ve
utandýðým herþeyden çok fazla
konuþamýyordum karþýnda
dünyayý, taa o zamandan çýkardýmdý gözden
uzundun benden
evet cýlýzdým ufak tefek, çocuk
ama aslýnda þimdikinden bile çoktum sana
uçardým, her yanýnda soluduðumda
ölürdüm ayakta
aþýktým doludizgin
hani anlatamazsýn
iþte bazen yetmez hiç bir þey
seviyordum anlamasan da her þeyden çok
korkuyordum iþte neden/siz...
solgun yüzüm yýlkýda olurdu darýldýðýmýzda
baþka kýzlar umurumda deðildi
kýzmasan, kýskanmasan hiç biriyle oyalanmazdým mesela
demiþ miydim?
ben seni en çok kendimden kýskanýrdým oysa...
hastaydým
diyemezdim ama
en diyalizimden vurulmuþtum
sayýklardým adýný
en çok eþli oyunlarda pekiþtirdim bildiðim dualarý
_ki; hep bana rastla_
sen daha bir sadeleþtirirken kendini
ben seni çarpanlara ayýrmadan seviyordum oysa...
her defasýnda ayrýlýyorduk olur olmaz bir sebepten
parantezlerin kahrediyordu beni
bana neydi Aytenlerden Meleklerden
üzülürdüm çok
aç susuz öleyazardým hatta
hiç bilmezsin mesela
aynada tazý desenli
çýplak üst vücut gösterilerimi!
bazen gururlu
bazen deðer mi gerizekalý
bak umurunda bile deðilsin tonlu
ama artan bir dozda
sen galip gelirdin her defasýnda...
darasýz, sevmiþtim kemiksiz
hep öyle derdim
ama adýnýn üzerinden
kanýrtarak kaç kat geçtim bilmezsin!
her gidiþinde bir kat daha ceza!
kabuk baðlayana kadar cesaret edemedi
sonra da cýlýz vücudum aklýmla baþ
adýn uzundu ve ayýramazdým asla
fakat araya boþluk koyunca da sýðmýyordun kaburgalarýma
hem bitiþik yazsam çýkaramazdýn belki
bir gün göðsümü gerecektim elbet uzaktan!
sustalý derin iþlemiþti demek
ki; iki yerinden hâlâ darbelidir göðsümün kafesi, adýndan
nedenini niçinini düþünmüyor iþte insan sevince
giderek büyüyen harflerle
ve hâlâ olabildiðince
tam yüreðimin üzerine yazýlýsýn
ÝLAYDA BAHAR SUDE...
TopraðýnSesi
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.