BİR "KARCI ŞİİRİ" OLMALI ŞİMDİ
Bir “Karcý þiiri” olmalý þimdi
Bir de buðusu kývrýmlý bir fincan kahve ellerimde
Bir kadim sevda yeli estirmeli bir davudî ses
Ve ne kadar emaneti varsa bende insanlarýn
Götürmeli…
Ama ne bir Ýsmail’im var benim yakasýndaki yalnýzlýðýyla baþý belâda olan
Ne yüreðinden öpülecek isyanlarým
‘Keþke’lerimdir ki boynumu büker
Aðlayamam
Sýrýlsýklam olmuþum saðanaðýnda hazin aldanýþlarýn
Ey Karcý’nýn serin atlýlarý
Ve ey sularýmý yýkayan rüzgâr
Kurut beni…
Ve sen ey sevgili
Söyle þimdi ben, bu akýp giden günlerin neresindeyim?
Neresindeyim bu karlý gecelerin, karanlýk dehlizlerin?
Çýkmaz sokaklarýnda bu þehr-i nedâmetin
De gayrý
Nasýl dolaþýrým gözlerine bulaþmadan senin?
Bu belâ mühim…
Bir mim koymalýyým yaný baþýna þimdilik
Bir minnacýk mim
En kýrmýzýsýyla kalemlerin…
Evet, bu belâ mühim...
Bir "Karcý þiiri" olmalý þimdi
Ve boþalmýþ bir kahve fincaný ellerimde
Sonra bir davudî ses, ötelerden...
Ne kadar emaneti varsa bende insanlarýn
Alýp götürmeli...
Ahmet KÖKEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.