GİDECEĞİM GÜN

Bir korku kaplýyor yüreðimi,
Daha þimdilerden,
Biz iki seven için,
Anlatýlmasý çok güç,
Ýþte bu o günün korkusu,
Sarýyor tüm benliðimi öylesine ki,
Yok, oluyor düþüncelerim hayaller arasýnda.

Hep o gün var aklýmda,
Her geçen saniyeler dakikalar,
Biraz daha yaklaþtýrýyor o günü bana,
Kahroluyor bu adam düþünceler arasýnda,
Düþünüyorum seni ve o günü.

Elinde çantasý yürüyor meçhule gider gibi,
Aðýr, aðýr sanki bir þey unutmuþçasýna,
Topkapý’nýn o kalabalýk kaldýrýmlarýnda,
Sonra nicelerini aðlatan nicelerini güldüren,
Giriyor aðýr adýmlarla Anadolu oto garýna,
Kolu komþu gelmiþ uðurlamaya,
Teker, teker öpülüyor taraflarýndan,
Sonra birini arar gibi,
Gezdiriyor gözlerini etrafýnda,
Ve takýlýp kalýyor gözleri bir yönde,
Çekilmiþ bir kenara gözleri dolu, dolu,
Bu meçhul insanýn,
Boþalamýyor bir türlü o yeþil gözleri,
Koþup sarýyorum kollarýmla o kutsal bedeni,
Kucaklýyorum bütün içtenliðimle,
Bir daha ayrýlmayacakmýþçasýna.

Bir korna sesi çalýyor yanlarýnda,
Gidecek bu otobüs çok uzaklara,
Kafasý düþünceli bir adam var,
Otobüsün dört nolu koltuðunda,
Eriþmiþ gidiyor iþte o gün,
Gidiyor, vatan borcuna.

Bekir Yavuz
8.Kasým.1977.Salý
Bahçelievler. Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: