ÇANAKKALE GEÇİLMEZ ...

Yýl bin dokuz yüz on beþ ,
Aylardan mart
Tekti on binlerce yürek .
Bir þafak vakti
Toplanmýþlar cepheye ,
Yedikleri ise ;
Ýlk ve son yemek .



Kýlmak için
Sabah namazý ,
Saf tutmuþtu Mehmed’im .
Aðlýyordu sanki
Yer ve gök .
Ýnmiþlerdi yeryüzüne ,
Aralarýndaydý ,
Varsa ;
Ne kadar melek .



Yüreklerde umut vardý
Kalplerde ise iman .
Gidecek ve
Dönmeyeceklerdi .
Anlaþýlýyordu
Gözlerdeki bakýþlardan .
Göremeyeceklerdi ,
Belki bir daha
Býraktýklarýný arkada .
Kimi
Yavuklusunu býraktý ,
Kimi ise
Ana , bacý , hala .



Ýnandýlar top yekun
Çünkü ; bir ülkenin
Ellerindeydi kaderi .
Ayaklarda çarýk postal ,
Sýrtlarýnda ise yýrtýk elbise
Yine de dur dedi düþmana .
Geçilmez dedi , Çanakkale !



Yahya Çavuþlar , Seyit Onbaþýlar ,
Hasan Hüseyinler …
Selam olsun sizlere selam
Yiðit Aliler , Mehmetler …
Selam olsun !
Bu vatan topraðý için
Gözünü kýrpmadan ,
Seve , seve
Can veren
Aziz þehitler …




Kiminin oðlu ,
Kiminin eriydiniz .
Kiminin babasý ,
Kiminin gardaþý .
Bu öyle bir savaþtý ki
Yürekte hala
Hiç dinmedi sancýsý .



Helal ediniz hakkýnýz
Þehitlerim bizlere .
Kalbimizde yeriniz
Destanýnýz dillerde .
Þüphe yok akýllarda
Yüreðinizde ki imandan .
Geçilmez dediniz , Çanakkale !
Okudunuz dünyaya meydan .



Ey Türk oðlu Türk !
Bizi biz yapan ,
Damarlarýmýzdaki asil kandýr.
Ödenecek bir bedel varsa ;
Vatan için ,
Bayrak için ,
Vereceðimiz
Sadece candýr .




------------- ( 2011 )



Sosyal Medyada Paylaşın: