eski bir melankolidir, damýtýlmýþ anýlar ebruli þafaklarda vurulurken zehirli bir kurþunla
býrakýn ayakta uyuklayan umutlarýmýn sureti üþüsün hissetmiyor musunuz geceyi öpen günahlarýmýn umarsýz çýðlýklarýný güz’e yakýþmadýðýný bile bile gidiyorum iþte ve baþ kaldýrýyor mýsralarým yok olmaya meyilli bir diriliþe
bilirim ona dokunmazsam mahþere kadar yanacaðým bilirim omuzlarým yaðmur yemiþ taze mezar gibi çökecek
gidin uðraþmayýn artýk hazýrým ben isterik bir rüzgarýn çakýrkeyif esintisinde silinmeye kurþuni baharlar öncesi mecalsiz kuyu karanlýðýnda
bekleye meyeceðim acýmadan gömün artýk beni sevdiðim adamýn en derin yaralarýna
Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.