Düşüncelerden sonra!..

Ýçtiðin suya karýþtý nemli ellerin,
‘Ay’ ah ile vuruldu beden sandýðý gök’ten,
Zincirli bir kafes giydirildi, tüysüz kaldý delirmiþ oðlan,
Süt indirilmemiþ bir memeyi avuçladý,
Yudumladý ana acýsýyla bir körpe!..

Moloz yýðýnýna karýþtý bulutlarýn beyazý,
Dokuzluk bir deprem ses verdi, topraðý inleterek,
Son bir umuda baðlandý, sokak lambasýna gün ýþýðý vuranda,
Dar bir sokak almýþtý düþüncelerini,
Tarihten kalma bir kitap, kara bir tahta!..

Hýzla þehri esir aldý salgýn,
Kol geziyordu Azrail,
Düþlerden sonraki yolda, sonsuz bir geçide dayanarak…

Can çekiþiyordu karýncalar,
Kýrýk cam parçalarýný sýrtlýyorlardý,
Uzun bir yol görünmüþtü gelecekte,
‘Ya Allah’ deyip son buluyordu sahipsiz canlar…

Benekli yazmaya sarýlý nur daðýlýyordu, yýldýzlara yakýn,
Gizlenmiþ bir gülücük inip, yaslanýyordu daðlara,
Daðlar boynu bükük,
Hýrçýn poyraz þakalaþýyordu dünyayla,
Yorgun düþmüþtü ’Ra’, zaman dengesiz!..


Ýçi kanayan bir caniye döndü bahar,
Yokluðun esiriydi,
Son bir kapý aralandý kadere eþ,
Nefesi tükenmedi hasretin, haykýrýþýn,
Savuran rüzgâra tutundu,
Bir nefret, kuru bir yaþ!..



Turan Koca



Sosyal Medyada Paylaşın: