"ÇANAKKALE GEÇİLMEZ"

Kahraman Türk askeri yýktý zulmün seddini,
Unutur mu bu millet atasýný, ceddini?
Düþmana hýþým gibi bildirirken haddini,

Bir ilkbahar sýcaðý gülü kavuruyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Gülleler yaðýyordu Mehmetçiðin eline,
Þahadet kuþaðýný doluyordu beline,
Kelime-i tevhitle girip hücum seline,

Daha on sekizinde fideler kuruyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Bazen yalýn ayaklý, bazen eli kýrbasýz,
Bazen daðda aç susuz, bazen üniformasýz,
Gücü iman kaynaðý, saf tutar nafakasýz,

Þartlanmýþ hürriyete amansýz koþuyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Erat sefere çýktý elinde kýnasýyla,
Daha dün helalleþti eþiyle, anasýyla,
Yan yana vuruþurken cephede dayýsýyla,

En çýlgýn ordularýn gücünü kýrýyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Gazi, kopmuþ kolunu baðladý gömleðine,
Aldýðý pusulayý sakladý yeleðine,
Peygamber duasýný ekleyip dileðine,

Kanýyla bu vataný yeniden kuruyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Varsýn geçit vermesin savaþýn kanlý yolu,
Baðrýnda yabancýyý tutar mý Anadolu?
Tüm dünyaya bedeldi Türk’ün bükülmez kolu,

Dualar cehennemin önüne duruyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Tekbirle giriyordu her tümen sýrasýna,
Vurulan ot baðlýyor amansýz yarasýna,
Þehit oðlu þehidim bakmadan arkasýna,

Kendini kurtuluþun hazzýna kuruyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Dört yaný ateþ hattý, kol, bacak lime lime,
Býyýðý terlemeden þahlandýlar ölüme,
Taze bir fidan iken dokundular gülüme,

Onlar topsuz tüfeksiz yurdu savunuyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Tutuldu Merkeztepe, hedefte yedi düvel,
Geldi leþ kargalarý biri birinden evvel,
Meydaný boþ sandýlar kuru gürültü maval,

Þehidin yakarýþý Allah’a varýyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

O an düþeceðini biliyorken þüheda,
Diyordu ki bu caným yurduma olsun feda,
Baþ koymuþ geleceðe onu görmez mi Huda?

Kopuþan parmaklarý gökte savruluyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Devlet yardým istedi eli silah tutandan,
Gazi himmet diledi, topraða can katandan,
Bayrak için can veren, gül verir mi vatandan?

Düþman Gelibolu’yu dört koldan vuruyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Lavlar püskürüyordu ölüm kusan makine,
Yiðitler harman olup sýralandý söküne,
Ateþle sarmaþ dolaþ sarýldý gül dikene,

Bu sevdaya baþ koyan özünü arýyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

“Ya istiklâl ya ölüm” diye diye gittiler,
Er, komutan bir olup yüz binlere yettiler,
Onlar Çanakkale’yi bi hakkýn fethettiler.

Mart’ýn on sekizinde güneþ hür doðuyordu
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Mehmet’im þanlý idi kabul eder mi izlâl,
Böyle güzel orduya Rabbim verir mi zeval?
Dalgalan al bayraðým, kanýmýz sana helâl,

Senin nazlý duruþun gökleri sarýyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Savaþýn galipleri tuttu kanlý ýrmaðý,
Canýndan aziz bildi düþen her bir yapraðý,
Gözyaþýyla suladý barut kokan topraðý,

Gelenler arkasýna bakmadan kaçýyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Allah için vuruþup Allah için öldüler,
Onlar Çanakkale’de en nadide güldüler,
Yurdun dört bir yanýndan ölmek için geldiler,

Gencecik civanlara mezar açýlýyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Mahþeri yarýyordu elli yedinci alay,
Hedefi kazanmaktý döner mi kolay kolay?
Ölüm dedi komutan görülmemiþ bir olay,

O þerefli askeri melekler koruyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Tarihiyle müsemma kararlý Türk ordusu,
Tek nefer kalsa bile geri dönmez doðrusu,
Her damla kana karþý hürriyetti çaðrýsý,

Þehit Hakk’a yürürken zaferi soruyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Bir Seyit onbaþý ki gülle attý düþmana,
On kiþiyle kalkmazken güç gösterdi cihana,
O günde baba, oðul çarpýþýrken yan yana,

Þühedanýn üstüne çiçekler yaðýyordu,
“Çanakkale geçilmez” yazdýrdý þanlý ordu.

Rabia BARIÞ


Sosyal Medyada Paylaşın: