HİSLERİM VE SEN

Bilmem anlatabilecek miyim?

Sen, çiçek açmýþ yeþermiþ, bir dal misali,
Çýka geldim ben,
Belki çok ýraklardan,
Kim bilir,
Bir þey aramaktaydým,
Öyle bir þey ki,
Kimsenin olmayacak,
Yalnýz benim kalacak,
Aþk’ý, mutluluðu,
Bir ömür benle yaþayacak.

Bulmuþtum galiba,
Bulduðumu sanýp inanmýþtým da,
Kanat çýrpýp dalýna, öylece kona kaldým,
Aradýðým mutluluðu, sende bulduðumu sandým.
Bir hatamý iþledim,
Yoksa mutlumu kýlamadým,
Kýzdýn mý dalýna kondum diye
Ve ya bir dalýný mý kýrdým?
Senin için her þeyi seve, seve yaparým,
Ama böyle ekilmeyi hiç hesaba katmadým.

Þimdi iyi dinle beni, hatýrla o cumartesiyi,
77’nin 2.Temmuz hediyesi,
Yaðmurlu öðlen saat 2’yi.
Saatlerce bekledim o kör olasý durakta,
Baþým önüme eðik, eve geri dönerken,
Aklýmdan geçenleri, ah bir anlatabilsem.
Bu hatalarýndan en sonu, ya öncekileri,
Beni sevdiðini sanmýþtým meðersem yanýlmýþým,
Þimdi anladým ki dünyada doðru insan kalmamýþtý.

Dönerken eve geri o yaðmurun altýnda,
Gezdiðimiz günler geçti birer, birer aklýmdan.
Sudan çýkmýþ fare gibi sýrýlsýklam her yaným,
Esirgemedim gözlerimden iki damla gözyaþýný,
Bundan sonra sana elveda mý diyeyim, yoksa
Bu sözleri ben bura damý keseyim.

Þimdi ne yapacaðýmý bilmeyen bir þaþkýn gibiyim,
Belki de seni seven gerçek bir deliyim.
Bu sözleri dizerken bir þiþeyi bitirdim,
Ýkinciyi açarken uzun, uzun düþündüm.
Artýk sana ne diyeyim gerçek bir yalancýmý yoksa
Ýstemeyerek yaptýðýn, bu bir hatamý.
Aklýmdan geçenlerin hepsini yazamadým,
Belki bu kafiyeleri arkadaþlarýna okutursun sandým.

Ýçimden geçenleri böylece dizeledim,
Eðer bana kýzarsan senden özür dilerim.
Ýliklerime iþledi yaðmurun her damlasý,
Aþkýndan sýrýlsýklam olmak buymuþ demek ki.

Bekir Yavuz
7.Temmuz.1977.perþembe.
Bahçelievler. Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: