Susma haydi söylesene, Ýçin kan aðlýyor þimdi seninde, Ben mi? Sorma ne olur bana, Piþmaným tabi ki piþmaným bende.
Þeytana mý uyduk acaba, Yoksa kader mi böyle, Dünya bunun için mi kuruldu, Ýnsanoðlu ayrýlýða mý doðdu, Bakýn iþte beni de, Ayrýlýk böyle hýçkýrýða boðdu.
Keþke bu dünyanýn sonu gelseydi, Ve yahut ben ölüp gitseydim, Kader bu ayrýlýðý bana vermeseydi, Ben böylesine isyan etmezdim.
Biliyor musun o günden beri ben, Bir kenara oturup düþünüyorum, Seninle geçen o günleri, Tekrar yeniden yaþýyorum, Ve bir an düþten uyanýp, Paketten çýkardýðým sigaramý ateþliyorum.
Bekir Yavuz 26.Haziran.1977. Bahçelievler. Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bekir yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.