Rüzgârın Oğlu
Gözlerimin feri bürünmüþ kýzýl aleve
Ateþ püskürür çýðlýðým sensizliðin büyüsünde
Ruhlarýn buluþtuðu acýlarýn konuþtuðu o gece
Arsýzlýðýmda son bulurken hayali seviþmeler
Þehvetli arzularým kasvetinde körelirken
Çýngýraklý zifiri geceler engellerken sabahýmý
Kabirlere sahabeler saldýk aðlasýnlar diye
Ceset kokan tenim arýnsýn nasýrlý ellerinden
Seherin uykusuz halleri düþerken gözlerime
Ýlahi bir kudret eli efkârýma yoldaþ oluyor
Çarpýþarak kan damlatan yaðmur bulutlarý
Ýnleyerek dans eden martýlar gibiyim
Karmaþýk düþüncelerim yeryüzünün derinliklerinde
Eðreti acýlarým insafsýzca yargýnýn kollarýnda
Vahþi ormana sýðýnmasýn rüzgârýn oðlu
Bulanýk topraklara düþerse hüzün taneleri
Aðustos böcekleri inletirken sesleriyle
Düðün varmýþ derlercesine zýlgýtlar çýðýrýyor
Buruk yürekleri sarsýlarak aðýtlar yakýyor
Gözyaþlarýný akýtarak avuçlarýna
Ölüm anýmýn geldiðini hatýrlatýyor
Son veda mý etmemi istiyorlar
Davul zurna eþliðinde uðurlanýyorum
Ýlahilerle naþým omuzlarda taþýnýyor
Gözyaþlarýyla iþtirak ederek cansýz bedenime
Tüm acýlarýna ben kefilim..
Yeter ki sen mutluluklara gülümse.
Seni beklemekten usanarak
Son veda mý ediyorum
RÜZGÂRIN OGLU
Yazan= Remziye Çelik
Yorum Remziye Çelik
Tarih = 7/2/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.