AYNALAR

Çocukluðumun aynalarý,
Ufacýktý….
Ebatlarý aynýydý.
Doðruydu görüntüleri,
Mimikleri yoktu çocukluk aynalarýmýn.
Aðlardý aynalar,
Gülerdi çoðunlukla…..
Güldüren aynalara bakardýk bazen,
Birlikte þamata yapmak üzere.
Ayna tutardý benliðime, çocukluðumun aynalarý…..

Büyüdükçe ;
Aynalarýmýn ebatlarý da büyüdü.
Artýk jestleri yok aynalarýmýn,
Mimikleri var sade….
Artýk birer boy aynasý oldular,
Yüzlerini gizlemek üzere…..

Kendime , iþte öylesine,
Bakmak istedim boy aynalarýmda….
Küreselleþen dünyamýn,
Küresel aynalarýnda
Ancak ,doðru görüntü imkansýz;
Görüntü ya ters , ya zahiri,
Arkasýndan bir de baktým ki;
Küçülmüþüm….

Dekoratif aynalar iliþti gözüme,
Zannettim ayna tutarlar özüme…
Yanýlmýþým;
Dekordular, adý üstüne;
Ayna ,sadece türleri…

Ahþap oyma,sentetik ,varak süsleme aynalar,
Bakýr,gümüþ, altýn giydirilmiþ.
Anlayamadým;
Aynaya mý bakacaðým ,çerçeveye mi?

Umutsuz adýmlarken sokaklarý,
Takýldým kýrýk bir aynaya,
Az daha düþecekken ;
Yansýyan beni gördüm.
Dupduru bakýþlarla
Ve uzayan alkýþlarla……



Sosyal Medyada Paylaşın: