Hey hayat ; bana gerçekleri söyle ,
Senin suçun yok suçluda aranmýyor
Günden güne erime içime git
Tel tel örüyorum tel örgüleri
Güneþe açan çiçek ölmeyecek
Hey sur’ a üflenmiþ nefes ;
Ölümü yaþatýyor damarlarým
Sýfýr tekden büyükdür ya
Su gibi ahdým olsun ölüme
Güneþe açan çiçek solmayacak
Hey sen dolu anýlar ; el sallayan geçmiþ
Ýnceden sesler dokur, iðneden incim,
Kelebek kanatlarýný süslüyor ankam
Ýki candan bir can çýkartýr mevlam
Güneþe açan çiçek ölmeyecek
Hey kader ; hayat döner çarkýna
Çark ’ýndan saðlam ipliðim sabýr
Çarkýn kanatlarýna çarptýkca çarkým
Yinede çark’ ýný dönderir suyum
Güneþe açan çiçek solmayacak
Hey insanlar ; kemik arasý et torbasý
Büyüdükçe sünüyor yaþ derisi
Mintanlar içinde kan hokkasý
Yüzleri maskelerden bir çýklýð
Güneþe açan çiçek ölmeyecek
Hey mülteci ; azgýnlýðýn kýzgýnlýðý
Karanlýk ay ruhsuzlarýn bayramý
Geçirmeremezsem iðne deliðinden
Hayat sunuyor benli bir gelecek
Güneþe açan çiçek solmayacak
hey sen ; gidiþlerine say rengimi
bir daha sebil dökülürsem yollarýna
bilesin gelin duvaðým kefenimin rengi
ölümü bile ihanet sayarým ölümü bile ...
güneþe açan çiçek ölmeyecek
Gülay GÖKTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.