Senle Amansızım,Senle Zamansızım...

büyütürüm acýlarýmý unuturum sevdiðimi,
Yüzümden bir buzul parçalanýp düþer,
Bir yarým þarký olur buz tutmuþ ellerin,
Ve...
Ben...
Yoksulluk kokulu bir veda býrakýrým sana...
Beni eski adresime sorar hüzünlü bakýþlarýn,
Dönsende bulamazsýn sonradan nasýlsa gitsende,
Seni oturduðun semtten sakýnýrým,
Bundan sonra bekçi duruþlarýmý ararsýn.
Seni bitirdim artýk kendimde beni bende arama.
Olmuyor sevdiðim olmuyor iþte.
Sen bana hiç can dostum demedin ki!
Unutmadan birde yalanlarýndan arýnda gel.
Emaresi boldur ýssýz sokaklarýn,
Sol omuz baþýmdaki,
Kokundan yakalanýrým heran sana..
Hadi sokulda geceme avuçlarýn üþümesin,
Bilirim en çokta ellerin üþür,
Saat baþlarýný beþ geçer yelkovanýn,
Senle amansýzým,senle zamansýzým,
Bilirsin senle büyük susarým..
Kendime yenilirim her kavgada.
Sonra koca aðýz bir çocuk olurum.
Ýstanbulun bütün köprülerinden sarkarým,
Kentin sokaklarýna sürerim utangaç yüzümü,
Her kavgada kendime yenilirim.
O buðulu sesin kaçar içime,
Çünkü ben hep seni aðlarým,
Sen bilmezsin.
Senle amansýzým,senle zamansýzým...



Sevgiyle Kalýn

Ceyhan Adana
15 Mart 2011


Sosyal Medyada Paylaşın: