Her varlýk özünü yitirir , Ve her ruh da duygusunu ... Ne kaybettiysen Yerine koyamaya çalýþsan da , Eski ruhunu taþýmaz. Solgun çiçek gibidir yeniler , Vazodadýr ,ama ruhu yoktur . Sende bir gün hatalar yapýp ; Herkesin ruhunu inciteceksin ... Kalbin hep ruhlu kalsýn. Zaman sana da deðecek ama; Öfken sevgiye yenik düþmesin ! Cam kýrýlýr yaralar iyileþir ; Can kýrlýr yaralar iyileþmez...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yeldaödek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.