Nasıl bekledim, yılları kalbim için derledim!

Bir köþede kalmýþtým, ne kadar yalnýzdým
Derd-i gamýmý kime anlatýrdým, hýçkýrýklarýmla avundum, sessizce aðladým
Kalbimin sahibinden sabýr diledim, kanaat etmekle yetinmeyi öðrendim, figandým
Kime baksam, gözlerim yaþarýr, yüreðim sancýlanýrdý, yýllardýr firkatimi sakladým






Yazdýðýn mektuplarý okudukça aðlardým
Günyüzü görüp solmasýn diye perdeyi açmazdým, ancak gölgelerde aþkla okurdum
Dinlediðim hüzzam eserlerle bir hoþ olurdum o an mekansýz bir adreste sarhoþtum
Yadýnla tutunur, umutla durulur, korkulardan arýnýrdým, hasret baðrýnda yanýktým






Ah edip adýný her anýþýmda için titrerdi
Nefes yetmez, sinem anmaktan vazgeçmez, her nöbette yalnýzlýðýma refakat ederdi
Halden geçiren bir sevdaydý, aþk nasýl bir feryattý, beni benden alan ilhamý zerketti
Nereye nazar etsem, farký fark ettirene iltica ederek ruhumu dinlendirmem deva idi






Hangi mecnunu görsem kendimi bulurum
Suskun sokaklarý adýmlar, yere düþen yapraklarý koklar, topraða hüzünle bakarým
Çýktýðým daðlarda suskun çýðlýðýmý býrakýrým, meleþen o kuzulara hicranla akarým
Ömür kumaþýmý, yýrtýlan parçalarý, yamanmaya muhtaç ahýný hasretinle koklarým






Kimseye çok görme, nasip nedir iyice anla
Ölüm hangi vaktin þadýna delalat edecektir sakýn bir þaþkýnlýk yaþayýp uzaklaþma
Kabrin lal olan haline yaban kalma içinde yatanlarý hüzünle anmaktan geri kalma
Dert kalbin þifasý,ruhun edasýdýr,aþk farký fark ettiren ne zarif bir sanattýr korkma






Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: