Kucaðýnda vermeden son nefesimi, Hadi al, götür beni, O balkonu çiçekli, Pencereleri sonsuz bir aydýnlýða bakan, Beyazlar içindeki eve…
Acýyan bakýþlarýna aldýrmadan Nedensizce soyundum! Ellerimi çýplak tenimde kavuþturdum, Belki de son defa gökyüzüne baktým, Sonrada kahve gözlerimi yumdum…
Hadi ört göðüslerimi yýldýzlarla. Ne ay, ne de güneþ görsün! Hayallerimdeki uzak ülke için, Býrak! Býrak! Son gözyaþlarým yerlere dökülsün…
raviz demirel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ravizDemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.