BEZ BEBEK, TEL ARABA

Benim çocukluðumda oyuncaklar farklýydý
Ablamýn bebeði bez, benim arabam telden
Elde kahve öðüten deðirmenler çarklýydý
Ýmkânlar bu kadardý, bir þey gelmezdi elden

Çelik çomak oynardýk ve çember çevirirdik
Tek kale maç yapardýk yemyeþil alanlarda
Üst üste taþlar dizer top ile devirirdik
Çoktu uçurtmasýný göklere salanlar da

Hepimizin aþkýydý kýrmýzý horoz þeker
Leblebi tozu yerdik, külahta satýlýrdý
Piknikte tüm komþular birlikte halay çeker
Herkes neþ’e içinde gülmekten katýlýrdý

Bayramlar geldiðinde her komþumuza sapar
Severdik küçükleri, büyükleri sayardýk
Kar yaðýnca bahçeye bir kardan adam yapar
Çoluk-çocuk, genç-yaþlý toplu kýzak kayardýk

Böyle sýradan deðil, çok özeldi yýlbaþý
Tombala oyununda kâh yenildik kâh yendik
Bu kadar fazla yoktu mutsuz insan, göz yaþý
Ýmkânlar azdý ama cývýl cývýldýk, þendik

Þimdiki çocuklarýn imkâný bizden fazla
Acaba bayramlarý bizim kadar kutlu mu?
Biz yemyeþil doðada yetiniyorduk azla
Onlar kaldýrýmlarda oynuyorken mutlu mu?

.
Sosyal Medyada Paylaşın: