Bir yokmuþ bir varmýþ... Ay hep karanlýkta yaþarmýþ.. Bir de parlak yýldýz varmýþ. Bir söner bir yanarmýþ. Aþkýna karþýlýk arar, Arada bir ýþýðýný rüzgâra katar Aya doðru yakarmýþ.
Gel zaman, git zaman Aradan günler geçer ay, Parladýkça parlarmýþ... Ruhu ýsýnýr, gözleri ýþýldarmýþ. Ay hep orada durur, Yýldýzýna bakarmýþ. Hiç sönmeyecek sanýr, Tüm yýldýzlardan kýskanýrmýþ.
Bir gün, iþte o gün.. Ay sonsuzluðu beklerken Parlak yýldýz kaymýþ. Almýþ baþýný yýldýz uzaklara, Ay kimsesizliðe akmýþ. Bir varmýþ, bir yokmuþ... Göklerdeki bulutlar birbirlerine, Demiþler ki; Onlara deðen Nazarmýþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
RÜZGARIN İNCİSİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.