TALİHSİZ
Ben mutluluk için yalnýz seni sevmiþtim,
Yeminimiz seninle böylemiydi sevgilim,
Bir kat daha arttý ýzdýrapla kederim,
Vereceðin mutluluk bumu bana sevgilim.
Gönlümde parlayan bu aþk yýldýzýn,
Sessizce birden karanlýða gömüldü,
Mutluluða hazýrlanan kutsal bedenin,
Þimdi de bir baþkasýnýn mý oldu.
Ne bilirdim aþkýmýz böyle yarým kalacak,
Senle gülen gözlerim kanlý yaþla dolacak,
Esirin olan kalbimde derin yara kalacak,
Birçok ümidim vardý þimdi mafolacak.
Yazdýðýn o þiirler etkilemiþti beni,
Asla unutamam sýcak tatlý buseni,
Ýnan bana gerçekten sevmiþtim seni,
Ýsteme kalamam senle arkadaþ gibi.
Bu talihsiz Bektaþ’ýn nerde yüzü güldü ki,
Hangi kalbe baktý isem ise hepsini dolu gördü,
En son çok güzel bir kýzý sevmiþ idi,
Bu talihsizi bir kaç ay oyalayýp terk etti.
Bekir Yavuz
23.Ocak.1977
Bahçelievler. Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.