bir zeytin kutusu ve içinde bir avuç toprak su döküyorum sonra, yaþama tutunarak aylar,yýllar geçiyor yeþeriyor bir yarým parmak soruyorum,ellerine ne oldu? dile geliyor parmak aðlamak ve anlaþýlmamak zeytin kutusunda bir parmak santim santim büyüyor düþümde el olmaya namzet kalbden ýrak ve biraz ürkek biraz yanmak ve... galiba biraz üþümek zeytin kutusunda bir parmak kan ile sulanmýþ güneþ ile serpilmiþ ama her þeyden özge yitirilmiþ bir mevsimden çýmma’dan besse’ye bir gidiþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKHANBOZKUS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.