Biri 1877 yýlýnda (93 Göçmeni olarak) Plevne’den 10 yaþýnda , diðeri ondan on sene sonra 1880 li yýllarda bir delikanlý olarak Kýrklareline gelir ve evlenirler (Necibe ve Hasan), onlardan doðan Emine Kutlu iþte benim Babannem . . .Ninem . . . Bana tesbih, seccade,namaz,Kur’an ve hep güzel þeyler öðreten ,çok acýlar görmüþ sabýrlý bir Göçmen kýzý . . .Bana Balkan ve Ýstiklâl Savaþýnda ilk görüntüleri o güzel , anlamlý sözleri ile anlatan , Atatürk’ü tanýtan . . . . Nur içinde yatsýnlar . . .
Torunu Nevzat Bilgiç " Þimdi 70 yaþýnda
AH BE NÝNE AH ! . . . " 93 Göçmenleri ’ne "
Ýþtahla atýnca aðzýma, yemekteki acý biberi, Hemen koþardý yardýmýma, ninemin þifalý elleri... Asla gereksinim duymazdým, yaða bala, varken yanýmda, Dinlerken içimde yer etti, Rabbe davet eden sözleri...
Hiç unutmadým okuduðu, Tebareke ve Yâsinleri, Yolumuza yardýmcý oldu, Allah’ýn güzel isimleri, Yaramaz çocuklara uyup, bazan devamsýzlýk etsek de, Ne de sevecen anlatýrdý, bize o Kutsal Öyküleri...
Dilinde en güzel dualar, elinde Kur’an akþam sabah, Duyduðu her insan acýsý, yakardý Onu derken eyvah! ..., Her canlýya yardýma koþar, asla usanmaz yorulmazdý,. Biraz daha yaþasaydý ya, olmaz mýydý? ...Ah be Nine! ... Ah! ....
Ah be Nine! ... Ah! ...
Nevzat Bilgiç Sýla Benim Gurbet Benim (Memleketime Þiirler) isimli kitabýmdan Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevzat Bilgiç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.