SEN GELİNCE AKLIMA

Aklýma Gelince

Çýksam,
Çýkýp gitsem uzaklara,
Burdan çok uzaklara,
Yine yanýmdasýn ya, burkulur içim..
Hani sen gider gidersin de
Evler,köyler durur ya orda,
Akþamsa kuþlar göçer,
Iþýklarý yanar evlerin,
Bir hüzün çöker ya hani
Karanlýk iner daðlara..
Buðulanýr gözlerim,burkulur içim..

Kaçsam,
Kaçýp baðýrsam daðlara,
Feryadým yine sen olursun ya,
Burkulur içim...
Hani baðýrsan da çýkmaz sesin
Uyansam bitse bu karabasan dersin,
Bir gülüþ, bir dokunuþ arar yüreðin..
Uyanýr bakarým yoksun,
Boðulur sesim...

Girsem,
Girip yýkansam sulara,
Buz gibi denizlerde yanar,
Etim cayýr cayýr seni baðýrýr ya
Burkulur iþte o zaman içim...
Aksini görüp sularda
Sarýlýr kucaklarým hayalini...

Koþsam,
Koþup karýþsam kalabalýða,
Gürültülü, cývýl cývýl,
Iþýl ýþýl vitrinler
Gidenler gelenler.
Telaþlý koþarak yürüsem,
Sanki bir yere yetiþecekmiþim,
Aceleymiþ iþim,
Bekleyenim varmýþ gibi hani...
Ýçim burkulur yine
Sen gelirsin aklýma.

Ayaklarým aðýrlaþýr gitmez...
Buluþurmuþuz seninle
Dediðimiz yer ve saatte.
Özlermiþiz,
Elele yürür gülüþürmüþüz.
Çok þeyimiz olurmuþ konuþacak,
Kimseyi görmezmiþ gözlerimiz.
Dünya durur, seyreder
Yollarýmýz gül olurmuþ ya hani,
Dertler tasalar biter,
Simit alýr yermiþiz
Dilenciye para verirmiþiz hani,
Ýçim burkulur, burkulur içim...




Kalksam,
Kalkýp sofralar kursam,
Mumlarý yaksam, donatsam,
Herkesi çaðýrýp toplasam
Sen gelirsin yine aklýma
Burkulur içim...
Hani çok açmýþýz da
Güle oynaya iþtahla
Baðýra çaðýra, döke saça yer,
’ Bugün neler oldu neler ’ diye
Hepbir aðýzdan konuþurmuþuz ya...
Bir sessizlik boynunu büker,
Yemekler tatsýz tuzsuz olur,
Kurur ekmek, lokmalar büyür.
Çýnlar tabak çatal
Sessizlik ölüm olur
Daðýtmak için pusu
Sözler diken olur,
Sofra küser,
Gönüller alýngan olur...
Ýçim burkulur burkulur...

Düþsem,
Düþüp yatsam yataklara,
Sen gelirsin yine aklýma...
Hani çocukmuþuz, hasta olmuþuz
Gözlerimiz baygýn, buðulu
Yanaklarýmýz al al, ateþli,
Dýþarda oyunlar oynanýr neþeli
Kalkamaz yataktan
Kesiliriz ya iþtahtan hani...
Öyle iþte, boynum bükülür
Sen gelirsin aklýma öksüz, yalnýz
Bakarým camdan, yoksun
Burkulur içim....

Ölsem,
Ölüp gitsem mesela,
Nasýl öldüðümü bilmeden, aniden.
Sen gelirsin aklýma yine...
Hani ölmüþüm de
Sevdiklerim, sevmediklerim,
Üzgün, aðlamaklý herkes.
Ýyiliðim, güzelliðim, bahtsýzlýðým,
Piþmanlýklar, keþkeler, feryatlar..
Ürpertiler rüzgarla karýþýk,
Sessiz dualarla örtülür ya toprak...
Ýçim burkulur, üzülürüm..
Ölüp gittiðime deðil de
Seni burda yapayalnýz, bensiz
Koyup gittiðime yanar, yanar içim...
Sen aklýma gelince
Sessizce akar süzülür gözyaþým.
Sevdiðim, yoldaþým, aþkým...
Burkulur yanar içim...

Þenol KÖKSAL

Sosyal Medyada Paylaşın: