saat yedi
maskesini senden alan bu güleç yüzlü aþk ateþ olup yüreðimi yedi
biri avunursun dedi biri önce alýþýrsýn daha sonra unutursun dedi
alýþtým ama unutamadým çünkü Tanrý yazdý ben oynadým perdeler hiç inmedi
ne sen utandýn ne kaderim kalbimi ýsýran asi kederim bu yüzden hiç dinmedi
belki bu sessizlik ve bu senli sensizlik beni baþka bir aþka eðdi
ama gözlerim senden sonra sadece sana benzeyenlere deðdi
mutluluk bir kelebek gibi senin saçlarýna kondu benimse etrafýmda bile dönmedi
üzgün ve ölgün yüreðimi dans ederek yiyen bu ýsýrgan ateþ bir an olsun sönmedi