YEMYEŞİL BİR TEPE VAR BEYNİMİN MERKEZÜSSÜNDE...

Aldý eline,yeþilin canlýsýný boyadý önce,
Sonra mavilikleri doldurdu dilediðince,
Bazen ulaþýyordu toprak patikayý aþarak,
Yemyeþil bir tepe var ;
Beynimin merkezüssünde...



Evi inþa edip, ilk mutluluðu döþedi içine,
Bahçesini kirletmesinler,çit yaptý gerisine,
Sevgiyle açtýrdý çiçekleri,aðaçlarýda var,
Yemyeþil bir tepe var;
Beynimin merkezüssünde..




Birde en pembesinden gül ekti köþesine,
Arada aðlarsam kokularý avutsun diye,
Güneþ parlattýkça aþýk olsunlar diye,
Yemyeþil bir tepe var;
Beynimin merkezüssünde..



Pembe gülün güneþi artýk kavururken,
Bir aðaç bekledi bir ümit gölge diye,
Tam o sýrada bir dal uzandý yükseðine,
Yemyeþil bir tepe var;
Beynimin merkezüssünde...



O dala baktý, sevgiyle,sarýldý gövdesine,
Uzanmýþtý hiç eremeyeceði yüksekliklere,
O olmasaydý kalacaktý sapsarý solmuþ dikeniyle,
Yemyeþil bir tepe var;
Beynimin merkezüssünde..


SALÝHA HANIM
KAYIP SAYFALAR
2010
YAZARI BÝNAY KAN




Sosyal Medyada Paylaşın: