Ruhum eriyor, ömrüm bitiyor, aşk ne acı veriyor!

Anlatýlmaz anlar, içinden çýkýlmaz zamanlar vardýr
Kar mevsizsiz yaðar
Ar içimde sessizlik lahzasýndan bizarlaþarak bakar
Yar sukut ile aðlar, yüreðimi yakar
Hangi lisaný talim etsem ve nefeslensem
Sinemden çýkmýyan bir hicran var






Beni benden alan onca yýllar
Zihnimde yaþayan çýlgýnca baharlar, lal olan hazlar
Kalbimde ki sessizliði aralayýp, sururun vecdini yaþatan anlar
Ah çektiren sancýlar, dinmeyen ýstýraplar, kan misali akan yaþlar
Ne söylesem, hangi kelamýn ecriyle lisan-ý halimi ifþa etsem ürker nazarlar






Bazen yýlma ve hiç yorulma
Umutlarýný solgunlartýrma, azmet hüzün yaþama
Sabrýn didarýnda kalarak anbean boðulma
Fidan susuz, aþk, nursuz yaþayamaz, nefes maksatsýz býrakma
Ýdrak, farký fark ettiren nazardýr, sakýn uyuyup acziyet içinde bulunma






Aþk, diriliþtir, hissediþin rüknüdür
Farký fark ettiren ferasetin vecdiyle nefesin sahibine yöneliþtir
Ýnþirah kalp içindir, akýl emmniyeti niye zarurettir
Ehliyet bilirmisin ne demektir, emaneti alan nefes için vuslata eriþtir
Nefsanilik aþkýn lahzasýnda yabanilik demektir, ruh böyle istemektedir
Ýnfak neden gönlü ihta eden bir saiktir, ölmek diriliþ içinde aþkýn ramýna gerekçedir








Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: