Yıldızlar Der Dest olmuş

Asýrlarýn gökyüzüne vurduðu mühre bir bak
Iþýklar saçarken yeryüzüne
Kuþ konmaz, kervan geçmez sokaklarýnda
Karanlýklara yürüyorum inan ki

Ey sevdayý
Göðsümün üzerine çalý dikeni olarak diken sevdalý
Yitik þehirlerin son duraklarýnda
Þimdi gözyaþlarýnýn altýnda nasýl ýslanýyorum
Bilemezsin ki

Alt alta üst üste kurulmuþ sofralar
Binlercesi bir safta
Kavgalar yok suskun hazan bahçesi
Yarým asýrlýk ömür içerisinde çýrpýnan hayat
Yarým metrelik çukura sýðýnmýþ
Üþüyen bebeðin kucaðýnda aðlýyor sanki

Ölü bir þehir doðmuþ yüreðin içerisinde
Yýldýzlar der dest olmuþ
Diz çöküyor sinemin üzerinde

Sevdasýna aðlayan bir garip ölmüþ
Söylesem inanmazsýn ki

Ey bülbüller otaðýnda kurulu, gonca
Gül dikenleri dalýmda kurudu
Son esen yel, gönül diyarýmdan, sahra yeliydi
O da göðsümün üzerinde nasýl durdu
Anlayamazsýn ki

Yabancý diyarým belki de uzak illerinde
Yolcusuz bir hancýyým bilesin ellerinde
Yorgun düþmüþ bu beden ahu gözlerinde
Göremezsin ki

Bir tutam selde
Kaybolmuþum son ayak izlerinde
Kuru toprak misali
Gelsem, kapýna yüz sürsem göðsüne
Gözyaþlarýnla ýslatamazsýn ki

Hali periþaným gözlerinde aðlayan
Belki de son yolcu

Çözülüyor ellerimde, duvaðýn
Karanfiller kururken yataðýmda
Son sularým kaynýyor belki yanan ocaðýmda
Sinemdeki ateþlerde nasýl kývrandýðýmý
Sen bilemezsin ki

Sosyal Medyada Paylaşın: