Soðuk,puslu bir sabah ayazýný peþimden sürüklüyorum Yalnýzlýðýmý köhne bir sandalýn dansýnda avutuyorum Hüzün yaðmurlarý yaðýyor göz pýnarlarýmdan,üþüyorum Seni ve senli anýlarý arkamda býrakarak amaçsýzca yürüyorum
Gül dudaklým seni bu kadar severken neden ayrýlýyoruz Bir kafede oturdum,düþündüm birlikte ne kadar da mutluyuz Senin kaprislerin,benim gururum bu aþkýn sonunu getirdi Sevgi denen adsýz çeþme bak þimdilerde susuzluktan kurudu
Ben yaðmur adamýn, þimdi sensiz ne yaparým diye düþünüyorum Martý çýðlýklarýna karýþýyor ahlarým,uzat gül dudaklarýný üþüyorum Sensizlik bulvarýnda kalabalýklarýn arasýnda kaybolup gidiyorum Son vapurla gelirsin belki diye limanda umarsýzca seni bekliyorum
Nihat Gülle Þair ve yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
şiirinprensi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.