Savaþan dünyanýn
Çocuklarý deðiliz;
Barýþ kýtasýnýn
Topraklarýyla karýldý,
Hamurumuz!
Savþmayý bilmeyiz
Ýliðimizde dolaþan
Kýrmýzý kanlarýmýz,
Sevgiyle büyüyen
Okþanarak patlayan
Barýþ çocuklarýna armaðan!...
Sil baþtan demedik
Hiçbir zaman,
Törpülenmeli
Melankolik yan,
Korkulmalý
Mazlumun ahýndan,
Cehennemi dolduran
Onca çýlgýndan
Biri olmak istemiyorsan,
Vazgeç bu vahþi tavrýndan,
Bu dünya!
Barýþ çocuklarýna armaðan...
Çýrpýnma nedir bu halin!
Garibin yuvasýna tünedin,
Kýtalar aþýrý topraklara
Ayrýlýk tohumlarý ektin;
Parçalamaya ayarlanmýþ genlerin,
Savaþmayý,
Bize sen öðrettin;
Gün say bekle,
Göreceksin neresi yerin
Bu dünya,
Barýþ bebeklerinin!...
Yýl:29.12.2004
Saat:17.30-17.45
Kadýköy/Ýst
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.