Ay düþünce gecenin karanlýðýna Yine sen diye haykýrýr bu gönül Ama sen duyar mýsýn bilmem… Gerçi sen duyasýn ya da bilesin diye deðildir sevmelerim… Kendim için severim seni sadece kendim için. Ve gece karanlýðýný kar beyazý bir örtüye býrakýrken Gönlüm fýrtýnalý bir kýþ gecesini yaþar. Ýçimdeki sen üþümesin diye sarýnýp sarmalanmýþýmdýr Ama nafile… Bedenim ne kadar sýcak olursa olsun yüreðim üþüyor Damarlarýmdaki kan ne kadar ýsýtýrsa ýsýtsýn bedenimi Gözlerim buðulanýyor… Ama ben buðuyu sadece camda severdim Bir “hoh” dediðimde oluþan buðuya adýný yazmayý severdim... Gel yanýma bir “hoh” diyeyim yüreðine adýný yazayým en derinlere… Sende sev beni seni sevdiðim gibi…
10.03.11 23.20 Ankara…
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakanestezi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.