GÜLİZAR

Bir eli çamurda bir eli hamur,
Gülizarým hiç böyle geçer mi ömür,
Ýyilðim sana deðildir emir,
Bilmem ki bunlarý görmez mi Gülizar.

Ýnanmam Gülizar!ým atsanda hava,
Gözünü açýp bakmaz durduðu eve,
Pas tutmuþ tencere pas tutmuþ tava,
Çevreisnden örnek almazmý Gülizar.

Ýstersen Gülizar’a sen ver sarayý,
Kör olmuþ seçemez akla karayý,
Çöplüktende beter eder orayý,
Ýnatçý insafa gelmez ki Gülizar.

Gülizar’la kardeþiz anamýz birdir,
Gülizar’ýn anamdan tek farký vardýr,
Anam yiðit hastý Gülizar nankördür,
Anasýný örnek almaz ki Gülizar.

Gülizar’ým temizlik olmaz havayla,
El iþler övünme paslý tavayla,
Dil söyler övünür sýcak yuvayla,
Výr výr çene geri kalmaz ki Gülizar.

Söylesende söz kar etmez ne fayda,
Temizlik marifet deðildir soyda,
Gülizar’ým þehirde sanmayýn köyde,
Deðildir farkýnda bilmezki Gülizar.

Veysel der ki;Bunlar yaþamdan ibret,
Sözden almayana hep derim namert,
Bil ki sözlerimden edecek nefret,
Hazýr cevap geri kalmaz ki Gülizar.
Sosyal Medyada Paylaşın: