Karanlýkta belirir düþünceler Avuntular ay ýþýðýna saplanýr... Bu yüzdendir geceyi seviþlerim Gün ýþýðýnda gizlenir çeliþkiler; Kimse bilmez, Yastýk altýna saklanýr zoraki gülüþler...
Horozlar gece bitiyor diye baðýrýr bence; Dertli ederim onlarý da kendimce... Þafak keþke bunu bilmese, Afakýma efkarýmý söküþüyle sürmese...
Ayýn kaç çektiði ezberlenir hep, Ay tutar çoðusunu, Kimin ne çektiðini bilmez kimse... Kimine göre bir yapraktan ibarettir gün, Kimine ölüm; Boyutuyla deðiþir zulüm...