CANIM

CANIM

Can suyumu avuçlarýnda içtiðim
Yarý ömrüm sübyan sevgim
Sol yanýmda beslediðim
Biçilmemiþ sevda çiçeðim… Caným

Gizlenirsin Kaf daðýnýn eteklerine
Kýstýrmýþsýn dudaðýn arasýna aþkýn adýný
Kýzarmýþ yüzün güneþin ateþinde
Asi rüzgâr savurmasýn sýrma saçlarýný
Þirvanlarýný salma üzerime… Caným

Kusmuyor artýk ölü denizler üzerime
Azgýn kayalara savrulan çýlgýn benliðim
Yýldýrýmlar düþmüyor sessizliðin gölgesine
Karabasanlar bayram ederken düþlerimde… Caným

Bir karartý gibi gölgen düþerse gözlerime
Kurak topraklarda gözyaþýmla beslediðim
Yalnýzlýðýn çelme takarken bedenime
Kaybetsem bile ölümüne sevdiðim… Caným

Sarhoþluðun sana deðil doðmayan güneþe
Ýyi bak kendine sýðýntý oluyorum gölgelerine
Bedenim den ruhumu almak mý istiyorsun
Dönmez olsun gölgen ayak izlerimi istemesen de… Caným

Hercaili umutlarý kurutmak sen gidince
Keþke hep hayalimde kalsan
Caným zülüm etme ne olur kendine
Git hadi git sevmiyorsan unut beni sende..

Yazan Remziye Çelik
Yorum Hasan Dað
7.2.2011
Pazartesi


Sesiyle þiirime can veren Hasan dað ablasýnýn bir tanesine saygýlarýmý sunuyorum
Bu þiirimi can dostum Sedat Bey beni þiire Tevfik eden en yaslý günümde manevi dostluðunu esirgemeyen ve bugünde doðum günü olan Sedat Bey ve caným oðlum Doðan çelik ,e armaðan ediyorum iyi ki doðdunuz nice yýllara..Dostluk Bir Günlük Deðil Ölümlüktür..

Sosyal Medyada Paylaşın: