Ah şu ayrılıklar yokmu !
ayrýlýðýmýzýn ilk günüydü
hatýralarý sýrtýmda dolaþtýrýrken
sahilde yaþlý bir amca deðmiþti gözüme
saçý sakalý birbirine girmiþti
düþünürken acaba ne derdi vardý diye
seslendi bana birden
bakma uzaktan oyle evlat
otur hele anlat içindeki zehrini
kim getirdi seni bu hale
neden bu hayattan bezmiþliðin
boþver be amca dedim çuvalladýk yine
kapýldýk bir faninin gönül zehrine
ve inandýk her dediðine
sonra ayrýldý benden
ilk baþlarda umursamadý yüreðim
geçer dedi elbet
ama geçmedi amca sevdasý kanýma iþlemiþken
bende bu haldeyim iþte
boþver be evlat takma kafana dedi adam
hayat gibi iþte aþk acýmasýz ve yalan
bende senin gibi bir sevdaya tutulmuþtum
ben onun için canýmý bile verecekken
o da sözde çok seviyordu beni
sonra zengin biri istemiþ bizimkini
bana elveda bile demeden kabul etmiþ teklifini
hep çok parasý olsun isterdi
serzeniþte bulunurdu bana hep
bana zenginlik lazým
aþk karýn doyurmuyor sevgili diye
o günden sonra daha görmedim zaten
belki beynimi uyuþturur diye
ispirtoyu içki yerine kullanýrdým onu unutmak için
o gününü gün ettiðini bile bile
bende hiç gece olsun istemezdim
ne zaman gözümü kapatsam
onu görürdüm karþýmda
hep umutla bekledim senin gibi ama ne oldu
ne oldu bilirmisin
anlatayým sana
gitmiþ baþkasýnýn olmuþ
ben ise beddua bile etmemiþtim arkasýndan
kader deyip sineye çektim
ama hiç býrakmadým peþini
o hiç bilmesede
uzaktan uzaða severdim yine
günlerce beklediðim olurdu
sokak arasý rastgelmelerde gülüþünü görürüm diye
ama nerde
artýk uzaklaþmalýyým dedim bu þehirden
valizimi sýký sýkýya doldurdum
sýrf onunla olan anýlarýma yer kalmasýn diye
yýllar geçti
sýla özlemi aðýr basýnca
donmelýyým artýk dedim bu þehire
yiyecek lokmamýz varmýþ demekki
döndüm dönmesine de
eve uðramadan soluðu evinin karþýsýnda aldým
bekledim bir süre
farklý biri açmýþtý pencereyi
kalbim yerinden fýrlayacaktý sanki
eþe dosta haber saldým nerde bu diye
bir çocuðu olmuþ
sonra kumar illetine heves sarmýþ eþi
varýný yoðunu o uðurda kaybetmiþler
bir lokma ekmeðe bile muhtaçmýþ þimdi
ama ben beddua bile etmemiþtim halbuki
demekki kader herkesin gönlüne göre
iþte evlat benim hikayemde böyle
sakýn hiçbirþeyi takma kafana
seni bu hale düþürdüyse eðer
layýk deðildir demekki senin sevgine
yaþlý amca çok güzel bir ders vermiþti bana
çünkü o an kalbimde hiç yer býrakmamam gerektiðini anlamýþtým
senin sevgine ...
Þeref Semiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.