kar olup yaðmak isterdim daðlarýna, rüzgar savursun beni saçlarýna, güneþ çýksa bile erimeden dururum orda, sen yeter ki mutlu ol yoðun kar altýnda..
çocuklar kardan adam yapsa da eriyen bu bedenimi, ben seni görmenin sevinci ile durur beklerim gelmeni, uzaktan da geçsen, eriyip karýþsam da topraða, ulaþýrým kuruyan kar altýndaki papatyaya...
kardelen gibi karlarýn altýndan çýkýpta yeryüzüne, hercai deðilim býrakmam seni kimselere, cansuyun olurum girerim usulca bedenine benden baþka kimseler deðemez o mis kokan tenine... Sosyal Medyada Paylaşın:
sonur2005 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.