İki Yılın Şiiri
** büyük üstad attila ilhan’ýn kaptan þiirine naziredir**
Seni yani gülfem’i yýllar geçer unutmam
Mektep yolunda olsam belki bir Muradiye yazýnda
Bütün gün tekil olsam çoðalamasam
Bütün gün benim olsan mesela
Kendini söyle bunca yýl ne diye düþündün
Ayný gece gülfem’i dudaklarýmdan düþürdün
Bostanlý’da bir kýyý restoranda sabah kahvaltýsý
Tamamdýr bu iþ böyle yürümeyecek
Sabahýn dokuzu ciðerimde neyin sýzýsý
Birazdan haberimi sorma artýk sormayasýn diyecek
Birazdan yalnýzlýðýma binip bak karþýya geçeceðim
Gülfem maviþehir’de akþamsefasý
Gülfem dudaklarýný öpeceðim
Karar verseydin bu iþ böyle yürümeyecek
Gerçi sende neyin tasasýný göreceðim
Bakmayý býraktým görmeyi gördüm.
Kýsa koridorlar boyunca yürüdüm, yeni baþtan yürüdüm
Bütün yer taþlarýný saydým pencereden bulutlara
Baktým kuþlara ekmek arýyor, ekmek aradým
Baktým ellerim titriyor sana, göreceksin
Mevsim hoþ geldin sonra mevsim beni öpeceksin
Özgürlük yaðmurunla çýkmakmýþ yýldýzlara
Misallere vereceðim adýný
Ve çocuklar öðrenecek
Aþkla
Gülfem gülsen gülerek yaþayacaðýz.
Mevsimle biz iyi arkadaþýz
Seninle ben de aslýnda
Onunla konuþtuðumuzu imkan yok demeyeceðim
Gülfem’i yedi aydýr unuttuðumuzu
Cüzdanýmý kaybettiðim gece hani mutlu olduðumuzu
Mevsim rüzgarým üþütür bak diyeceksin
Uzun ve baþ baþa seyahatler kuracaðýz
Sonra mevsim hesapsýz kitapsýz gideceksin
Polis sorgusunda o ümitsiz geceyi bileceksin
Þimden tezi yok kimseye ömür vermem!
Gazi Osman paþa’dan çalýþtýðýn binaya bakmam
Þaraba mý baþlarým beyaz þaraba mý
Sigara mý tellerim yaktýrýp
Kaç gün kaç mevsim uyumam
Ön koltukta dudaklarýmý parmaklarýna deðdirip
Bütün yapraklarýný üstüme
Ve bütün yaðmurlarýný yaðdýrýp
Yýllarca neden bu uykuyu uyumuþum.
Otobüsün körüðünde sanýrým yorgunluðumu durmuþum
Bir hesaplaþma korkarým kendimle hiç bitmeyecek
Ya an ki nefret ettiðimi söyleyeceðim
Basmane’de gurbetçiye benzer beklediðimi
Bornova’da bir kafede beni Melahat bekleyecek
Melahat beni beklemesen ne yapsan
Melahat saçlarýmý bir geceliðine okþatsan
Ellerimi kime götür vereceðim
Sevdiðimi belki yalan diyeceðim
Yüce gönüllüsün sen anlýyorsun
Melahat beni anlamasan ne yapsan
Melahat ellerimi bir geceliðine okþatsan
Gözlerimi kime götür vereceðim
Beni hak etmediðini söveceðim
Yüce gönüllüsün sen anlýyorsun
Buz gibi yanýldýðýmý anlýyorsun
Bu þehir en güzel þeydi gördüðüm
Gördüðüm en buruk þeyle birlikte
Bunca yýl kendimi neyin olarak düþündüm
Aþk böyle bir þeydi iþte
Aþk köpeklik gibi bir þeydi
Ah mevsimi senden sonra görüþüm
Gülfem ayn-ý ali’de sultan çayý içseydin
Usulca yüzüne bakmazdým
Gülfem yüreðimi bilseydin
Nasýl þey beni ömrüne katmadýðým bilmelisin
Balçova’da marina’da bakir döner sermaye o kahveyi görmelisin
Her allah’ýn kulu bilmez orayý pek fazla martý bilmez
Kýyý boyunca hem de benim yürüdüðümce yürümelisin
Midye istilasýnda beni mevsime sarýlýrken görmelisin
Bu duruma kalkýp umut bakalým ne diyecek
Bu duruma kaklým bakalým ben ne diyeceðim
Taþ kesildiðimi acýmasýz voyvoda olduðumu
Bütün kadýnlarý bir bir kazýklara koyduðumu
Senli uykulardan artýk midesiz gecelerden
Kavuþmalý rüyalardan inanmalý rüyalardan
Bir bilsen öyle nasýl korktuðumu
Mevsim beni daha kaç kere öpeceksin
Mevsim unutmam için daha neler diyeceksin
Güzelsin ah gözlerinin matematiði
Güzelsin kendini bundan böyle ne diye bileceksin
En güzel yýldýzlarý bak
Ýki bin beþte yastýðýma düþeceksin
Sürekli farklý kararlar almanýn ne menem bir þey olduðunu bilirsin
Karýn boþluðuna kaynar sular döktüklerini
Erkek doðmasý muhtemel çocuklarýna
Her ismi veremeyeceðini bildiðin gibi
Ne diyorum oturdum oturdum hep seni izledim
Eþpahlýðýný parmaklarýný ve boynunun inceliðini
Elindeki balyozla paslý bir çiviyi
Her defasýnda daha da derine çakmayý bilirsin
Gülfem montrö’deki hiçbir sokak kadar sensiz deðilsin
Yaþantýndan yýldýzlarca iyimser sana bakýþým deðil mi?
Aþk böylece tek taraflý da oluyor
Bütün güzün sana hüzün biriktirdiðim yalan geliyor deðil mi?
Peki þimdi aþk dediðin hangisi oluyor
Gülfem eski rum evi sokaðýnda gözlerinden býktým
Ben hiçbir zaman istediði olmayan
Küstah çocuðun olmadým
Ben bitkin düþtüm ayrýca
Ben öldüm bittim
Ben kadýnlar sevdim sonra arsýzca
Aradýðým ne kadar kahvehane varsa yoksun
Sinem kadýnsýn, sinem haberin olmaz, sinem olsun
Ben mevsimi sevmiþtim ayrýca
Mevsimi sen diye ekmiþtim
Bir öðretmen sýnavýnda ne kadar masa varsa yoksun
Gülfem güzelsin
Gülfem haberin olmaz
Gülfem onunsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.