HASRETİN YOK MU

Öyle özledim ki seni,
Hasretin kor oldu baðrýmý yakýyor,
Öyle yorgun ki ruhum sensiz,
Sesinde neþeyi bulmak istiyor...

Aðaçtan düþen yaprak misali,
Titriyor bedenim sen yoksan,
Hayat veren cansuyum kesilmiþ gibi,
Biçare, yapayalnýz, kimsesizim...

Yokluðun acýtýyor canýmý,
Sensiz acizim, öksüzüm.
Karda kalmýþ serçe gibi sýðýndým sana,
Ah bu hasretin yok mu, öldürecek beni...

Hayalsiz, umutsuz yaþayabilirmi insan?
Heleki canýnýn yarýsý uzaklardayken,
Sevdanýn nefesini hissederken tüm beden,
Ruhunda fýrtýnalar kopsada bekler...
Gözleri yollarda, mahzun bakýþlarla izler pencereden,
Gelen arabalar, giden insanlar, yaðan yaðmuru, kar’ý,
Birgün der;
elbet birgün buluþacak ellerimiz,
Yeniden doðarcasýna,
gözlerindeki ben’i seyre dalacak,
Sensizliðe inat,
yinede umudum var yarýnlardan...
Sosyal Medyada Paylaşın: