Ben baþladýðýmda yürümeye,
Turnalar çoktan uçmuþtu göðümden
Yaðmur damlalarý parlarken
Yapraklarý savrulmuþ aðacýn dallarýnda,
Kýrlangýçlar vadisi erken boðulmuþtu
Evrenin sessizliðine bu kasýmda da...
Sevdam yalpalýyordu sensiz
Kopkoyu gölgemin karanlýðýnda,
Bir kývýlcým doðar mý diye;
Mýrýldýlanýrken kendi dünyamda
sonsuz güzelliklere gark oldum bir anda,
Henüz erkendi açmak için gözlerimi
Sýnýr ötesi bir âleme vardýðýmda
Açacaktým, gözümü gönlümü ve avuçlarýmý
Kana kana içecektim sularýn kaynaðýndan
Açýlmasý için koklayacaktýk,
Sevgilimle tomurcuk bir laleyi;
Heyhat! Solduruldu,
Lalemiz sevdamýz ve umudumuz...
Ben çýktýðýmda yollara
Haremiler siper almýþ mevzi baþýnda,
Ne anlar laleden, tomurcuktan
Sevdadan sevgiden,
Karanlýkta tanýnýr mý nesneler hiç!
Hayallerim boðuldu umut denizinde,
Haremiler mevzilense de her köþe baþýnda
Sevdamýn önü alýnmaz engellerle
Çünkü ben aydýnlýk hayalleri,
Umut denizinde yaþatmak için çýktým yollara
Sanmasýn haramilerin baþý,
Ben kahrýmdan ölürüm diye...
Yýl:13.12.2003
Saat:09.15-09.30
Yer: Kadýköy/ÝST
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.