Ne aþklar yaþadým hep sana ihanet ederek,kalbimdeki sevgine hürmet edemedim affet..Karartýlarýn aydýnlýða varýþýnda belirmedi benim umutlarým..Yeniden baþlamadý gönlümdeki tecessümün baþakasýný severken..Sevgiyi tutuklarken gözyaþlarým sel olmadý kelepçelerimde..Çivilenmiþ kapýlardan sen gelmedin biliyorum,ben ise beklemedim çivileri sökerken..Dinler bitmiþken Tanrý’nýn göndereceði,bir din istedim O’ndan senin isminde..Günahkar habislerin çarmýhlarýnda geriliyim ruhumla birlikte..Mevsimsiz karlarýn yaðýþýnda donmaktayým henüz ölemeyerek..Seni beklemekteyim umudun tükendiði son kapýmdan,ve ucu yanýk bir mektuptan okunmakta geçmiþimin bütün iyimserlikleri..Bütün melanetlerim taburede sanki senin daraðacýnda..Seviyorum seni idam edecek kadar..Bu iðrenç dünyadan kurtaracak kadar rabýtadayým kalbinden..Cennetin kapýlarýnda nefeslerin,dudaklarýn beni içeri çaðýrmakta..Cehennemin cennetidir belki de,ne bileyim..Zaten sensiz cenneti ben ne yapayým..Sen ordaysan ben her koþulda yanýndayým..Artýk ne mütecessisim,ne münzeviyim,ne terakkide sensizliðim..Hayalini yeniden bulmaktayým o saçma kayýplarýmda..Ýhanetlerim için özür dilerim…Sen ne kadar olmasan da farkýnda,umrumda deðil..Ben etini-kemiðini deðil,yarattýðým seni sevmekteyim..Sen gitsen de baþkasýnýn kollarýna,ben seviþsem de baþkasýyla inan ki hep seni sevmekteyim….Býkmadan usanmadan seni yaþamaktayým her gün..Ne sevgililerim oldu,hiç aþýk olmadan yalan söylediðim.Bakmakla görmenin farkýný anladýðým gözlere akýttým içimdeki sevgi yansýmasýný..Gözler baþkasýnýndý baktýðým,gördüðümse senin gözlerindi o mukaddes cümleleri kurarken..Delirmiþ beyin kývrýmlarýmda kanlar sýkýþtýrýrken mantýklarýmý,bir tek sana dokunamadý gerçeðin üstünlüðü..Dokundurmadým mahremime,belki de tek sahibi olduðum gerçeðimsin çünkü..Yalanlara isim koyan yaþamýmda senden sonralarda özgür riyalarým..Kaybetmiþim bütün var bildiðim duygularý,bir tek sevgin haricinde…Bir tek sevgin ayakta tutmakta hür-endiþ yalpalayan bedenimi..Ayak týkýrtýlarýmýn duyulmazlýðýnda,iz býrakmadan yürümekteyim sayende..Uçuyorum gözümün aldýðý mesafeye,geçtiðim yerlerde hayalini büyütüp býrakýyorum.Dünyamý sen yapýyorum uçtukça,dolaþtýkça sen oluyorum günden güne…Albatros kuþu gibi,bulmadan inmiyorum sevdiðimi gökyüzünden…Seni buluyorum hiç tanýmadýðým bir coðrafyada,bakýyorum daha da çok sevmekteyim seni her buluþumda…Ýniyorum yeryüzüne ve kaybediyorum bütün bulduðum senleri..Yeniden çýrparken kanatlarýmý,inciler býrakýyorum gözlerimden…Gidiyorum hiç tanýyamayacaðým dünyalara,seni aramaya…Yorulan ömrümün,son demlerinde düþüyorum bir balýkçý teknesine..Gözlerimi açtýðýmda bir kafesteyim özgürlüðün esarete dönüþtüðü..Ve boran kuþu olmaktayým,parçalamaktayým kafamý kafese vurarak..Ben senin için yaþamaktayým,seni ararken de özgürlüðü tatmaktayým sadece…Ne kadar ihanet etsem de kalbimdeki “sen”e,inan ki ben seni seninle aldatmaktayým…Beden kimin olursa olsun,içine koyduðum ruh senindir sadece..Senindir taþýdýðým her þey,sanadýr ölürken bile söyleyeceðim son cümle;..”Yalnýz seni seviyorum”….. Kadir KILIÇ 2007 (yaþanmamýþ herþey adýna)
Sosyal Medyada Paylaşın:
tlebzu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.