‘Oku!’ diyorsun bana anne.
Senin emrine tutkun olduðumu bilirsin.
Ama okuyamýyorum anne….
Kendimi okuyamýyorum.
Kurcalýyorum hafýzamý…
Çocukluðumdan arda kalan,
Enine serilmiþ yataða yedi kardeþ sýralanýþýmýz.
Ablalarýmýn öykülerinde seyahatlerim…
Daha öncesi yok.
Çok özlüyorum anne.
Nazar boncuklu þapkamý,
Koca cepli önlüðümü.
Harçlýksýz okula gitmediðim günleri.
‘Oku!’demiþtin bana anne.
Ama okumayý bilemiyorum.
Ben senin karnýna dönmek istiyorum.
Sýcacýk sevgin ,sýcacýk suyum,
Sadece sen ve ben.
Okuyorum anne!
Yediklerini hep ben götürürdüm hýnzýrca.
Hiç kýzmaz okþardýn beni.
Ben de yüzerdim keyifle.
Baþka iþlere koyulsan ,
Unutma beni diye tekmelerdim .
Sen yine yüksünmeden kýsacýk of lardýn.
O zamanlar biliyordum anne,
Beni hep taþýyacaðýný.
Hiç býrakmak istememiþtim seni.
Sen de ben de çok sancýlandýk.
Geldim diye sevinmiþtin,
Ben gittim diye aðladým ;
O yüzden aðladým anne…
Ýþte o an bir güç bana nefesinden üfledi.
Sonra aþýk olduk birbirimize.
Okuyorum anne!
Ben korkmamak için memene yapýþtým,
Öyle sarmaladýn ki ….
Güvendim.
Neden bana güvenmeyi öðrettin anne?
Tavada ýsýttýðýn höllüðe yatýrdýn beni.
Toprakla tanýþtýrdýn .
Bak dedin, bu senin ikinci annen.
Þimdi benim kucaðýmda, sonra toprak ananýn.
Okuyorum anne!
Korkuyorum kucakla beni.
Bak bu cýss ! dedin ,yakar.
Sonra hep yandým anne!
Neden bana yanmayý öðretmedin?
Önceden karnýnda mesuddum,
Þimdi hücremde bedbahtým anne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.