BU EVE KADIN ELİ DEYMELİ
Akþam eve gelince
anahtarla açýyorum kapýmý
zile basmýyorum artýk
çünkü
biliyorum yoksun karþýlamayacaksýn beni
Ýçeri giriyorum, her yer hüzün
darmadaðýnýk her yer
bulamýyorum terliklerimi
pijamalarýmý nerede çýkardým kimbilir?
kültablam hangi koltukta dökülü
hangi çekyatýn altýnda atýlý kitaplarým
televizyonu düðmesinden idare ediyorum artýk
pilleri burada ama
kendi yok ortalarda kumandanýn,
kurumuþ saksýda çiçekler
toz, kar olup yaðmýþ eþyalara
Bütün gömleklerim ütüsüz artýk
cepleri sökük pantolonlarýmýn
baþparmaklarým firar ediyor çoraplarýmdan
/oysa sen iç çamaþýrlarýmý bile ütülerdin/
Mutfaða geçiyorum biraz acýkýp
lavaboda bulaþýklar yýðýlý
ev yemeði yemeyeli aylar oldu biliyor musun?
bilirsin, beceriksizimdir bu konuda
ya iki yumurta kýrýyorum sahana
ya da makarna haþlýyorum
o da lapa oluyor nedense
çayýn demini bile tutturamýyorum senin gibi
kahvelerim köpüksüz ve acý
ne acý
Bu eve bir kadýn eli deymeli
ne olur dön
dön ve toparla yüreðimi...
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.