Bir ölünün günlüğü

Ben öldüm.. Yaþarken,
Ve sensizliðin zehiriyle...
Ben göz yaþlarýmla boðuldum..
Azrailin görevini sen üstlendin...
Ben þimdi bir ölüyüm.
Mezarým kalbinde...
Ama sen farketmiyorsun bunu..
Benim hece taþým yok ondandýr belki...
Zaten sana suç bulmakta istemiyorum.
Bir ölü olarak dolasýyorum...
Sensizliðin sokaðýnda...
Ve ben günlüðümü þiirlerimle tutuyorum...
Ve bedenim soðuk... Kar yagýyor üstüme...
Sakýn ha sen üþüme... Þiirlerimi ört üstüne,
Onlar senin için yazýlmýþ sýcacýk þiirlerdi...
Neyse ölü þehirleri suskun olur,
Sen konuþ...benim konuþmam yanlýþ olur..
Bir ölünün sözünü kimse dinlemez ki?
Ama senin sevdan öyle iþlemiþ ki ...
Ruhuma iþlemissin,
Sen bilmezsin ama bak,
Aþkýn ölüyü bile konuþturuyor...
Sensizliðini not tutuyorum...
Ama olmuyor... Senin kalbinde
Ölmeden önceki yerleri yaþýyorum yeniden...


Sosyal Medyada Paylaşın: