ÖLMEDEN ÖLÜM
Canlý bir tabuttur, þu benim postum,
Yaþam sevincimiz, oradan gelir.
Ecelle arkadaþ, ölümle dostum,
Azrail’in sesi, buradan gelir.
Ayrýlmaz dostumdur, yanýmda durur,
Canlanýp dirilsem, kalbimden vurur,
Karanlýk dünyama, o nurlu sürur,
Ýçimdeki yanan çýradan gelir.
Varlýðým mezar mý, ya da beden mi?
Ölmüþlük halime, evlik eden mi?
Mademki ölüyüm, sözler neden mi?
Ýki cihan denen aradan gelir.
Ölmeden ölene kim ne yapacak?
Beden mezarýný kimler açacak?
Ýçinde ne var ki alýp kaçacak?
Kefenim ak deðil, karadan gelir.
Þu gelip geçici, muvakkat dünya,
Bir gölge, bir hayal, bir serap güya,
Uyanýnca elbet biter bu rüya,
Haberin kaynaðý Hýra’dan gelir.
Makam, mevki, þöhret, mal mülk saltanat,
Bize ölümlüler olmaz kol kanat,
Varlýðýný inkâr etmeyiz fakat
Her fani þey gibi sýradan gelir.
Aþkýn ateþiyle insan piþerse,
Kavrulup yanarak, küle geçerse,
Bir damla deryaya nerde düþerse,
Enel-Hak narasý oradan gelir.
Gönlümüz deryadýr, kanýmýz nehir,
Ýçinde boðulur münkirle nekir,
Zehir’in içinde saklý panzehir,
Yaralýya deva yaradan gelir,
07.03.2011…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.